Ustanova kulture Gvarnerijus u saradnji sa Jurijem Revičem predstavlja
PREMIJERNO U BEOGRADU!
BENEDIKT KLEKNER, čelo (Nemačka)
„Jedan od najuzbudljivijih violončelista svoje generacije“ – Velt, Nemačka
„Klekner pokazuje koliko se osećajno, maštovito i očaravajuće lepo može svirati violončelo.” – Zidojče cajtung
„Izvanredno, zaista izvanredno, savršen nastup! Apsolutna kontrola tehnike, intonacije i boje“ – Danijel Barenbojm
„…Njegovo sviranje je povremeno gotovo sakralno…“- Frankfurter Allgemeine Zeitung 13/07/20
https://www.benedictkloeckner.de/en/
Ponedeljak, 18. decembar 2023. godine u 20 časova
Program: J. S. Bah
SALA BEOGRADSKE FILHARMONIJE
Organizator koncerta: Ustanova kulture Gvarnerijus
CENA KARTE: 600 dinara
Karte su u prodaji na biletarnici Beogradske filharmonije (Studentski trg 11)
https://www.benedictkloeckner.de/en/
Nemački violončelista Benedikt Klekner (1989.), jedan je od najtalentovanijih umetnika svoje generacije, dobitnik brojnih nagrada od kojih se posebno izdvaja OPUS Klassik 2021, najprestižnija nagrada iz oblasti klasične muzike u Nemačkoj.
Nastupa širom sveta kao solista sa renomiranim orkestrima kao što su Kraljevski filharmonijski orkestar iz Londona, Filharmonija nemačkog radija, Mocarteum orkestar iz Salcburga, Filharmonija severnonemačkog radija, Simfonijski orkestar srednjenjonemačkog radija, orkestri Nemačke državne filharmonije, Kremerata Baltica, Kamerata iz Osla i Minhenski kamerni orkestar. Sarađivao je sa čuvenim dirigentima kao što su Danijel Barenbojm, Kristof Ešenbah, Kristijan Mečelaru, Ingo Mecmaher, Mihael Zanderling, Klimens Šuld, Hajnrih Šif i ser Sajmon Ratl.
Nastupao je u koncertnim salama kao što su Berlinska filharmonija, Karnegi hol u Njujorku, Kenedi centar u Vašingtonu, Simfonijski centar u Čikagu, Umetnički centar u Seulu, Santori hol u Tokiju, Muzikferajn u Beču, Gevandhaus u Lajpcigu, Tonhale u Cirihu, Gaštajg u Minhenu, Concertgebouw u Amsterdamu, Rudolfinium u Pragu, Ateneum u Bukureštu i Vigmore hol u Londonu.
U sezoni 2022/2023 izveo je svih 6 Bahovih svita u Berlinskoj filharmoniji i Staroj operi u Frankfurtu.
Ove godine debitovao je u Pariskoj filharmoniji i Filharmoniji Kelner, ponovo nastupio u Kenedi centru u Vašingtonu, Festivalskoj dvorani (Festspielhaus) u Baden-Badenu i Berlinskoj filharmoniji, a trenutno je i na evropskoj turneji sa Rumunskim kamernim orkestrom pod dirigentskom palicom Kristijana Mačelarua.
Benedikt Klekner je rado viđen gost na festivalima širom sveta.
U oblasti kamerne muzike sarađuje s umetnicima kao što su Emanuel Aks, Lisa Batijašvili, Jurij Bašmet, Kristof Ešenbah, Vilde Frang, Gidon Kremer, Ana-Sofija Muter i ser Andraš Šif.
Sarađuje sa velikim kompozitorima našeg vremena. Godine 2018. izveo je svetsku premijeru Dvostrukog koncerta za 2 violončela i gudače Volfganga Rima. U Umetničkom centru u Seulu premijerno je izveo Koncert za violončelo Eun Hva Čo, zajedno sa Korejskim kamernim orkestrom, pod upravom Kristofa Popena. Sa orkestrom Mocarteum, pod vođstvom Petera Tilinga, održao je i austrijsku premijeru Koncerta za violončelo Daja Fudžikure u Salcburgu. Godine 2024. premijerno će izvesti novi koncert za violončelo Bonganija Ndodana-Brina zajedno sa Johanesburškim filharmonijskim orkestrom.
Dobitnik je nagrada OPUS Klassik i Supersonic Award za svoja CD izdanja, koja su naišla na izuzetan prijem kod publike i visoko ocenjena od strane međunarodne štampe. Snimao je sa umetnicima kao što su Gidon Kremer, dirigenti Hajnrih Šif i Mihael Zanderling, pijanista i kompozitor Volfgang Rim. Nedavno je izdao CD sa Bramsovim sonatama za violončelo sa Ju Kosuge za Soni.
Od 2014. godine Benedikt Klekner je osnivač i umetnički direktor „Međunarodnog muzičkog festivala Koblenc: IMUKO“.
Školovao se kod Martina Ostertaga na Univerzitetu za muziku u Karlsrueu i kod Fransa Helmersona i Gerija Hofmana na Kronberg akademiji, kao nosilac stipendije Angele Vinkler. Važnu i dragocenu podršku za svoj umetnički razvoj dobio je od Gidona Kremera, Stivena Iserlisa, Majkla Zanderlinga i ser Andraša Šifa.
Svira violončelo „Ex Maurice Gendron“ Frančeska Ruđerija (1680).